LEFTER - O OΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ FENERBAHCE KAI THΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ !!!

Λευτέρης Αντωνιάδης

Σημείωσε 423 γκολ σε 615 συμμετοχές, πήρε πρωταθλήματα και κύπελλα, αγωνίστηκε στην εθνική Τουρκίας και την ημισέληνο στο στήθος παρότι χριστιανός ορθόδοξος (!), έλαβε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954 πετυχαίνοντας δύο γκολ με τους ειδικούς να τον τοποθετούν στην καλύτερη ενδεκάδα του κόσμου δίπλα σε Πούσκας και Βάλτερ.

Επίτευγμα εκπληκτικό για τα δεδομένα μιας χώρας δίχως μεγάλη παράδοση στο σπορ, όπως ήταν η Τουρκία στα μέσα της δεκαετίας του ‘50.

O Λευτέρης Αντωνιάδης ή Λεφτέρ Κιουτσούκ ή Κιουτσουκαντωνιάδης (Lefter Küçükandonyadis), Έλληνας από την Κωνσταντινούπολη, υπήρξε ένας θρύλος του τουρκικού ποδοσφαίρου.

Ήταν ένας από τους καλύτερους παίκτες παγκοσμίως τη δεκαετία του ’50. Αγωνίστηκε 46 φορές με την εθνική ομάδα της Τουρκίας από το 1948 ως το 1963, από τις οποίες τις εννιά ως αρχηγός. Συμμετείχε στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1954 και, ως σήμερα, είναι ο δεύτερος σκόρερ του τουρκικού εθνικού συγκροτήματος με 20 γκολ πίσω από τον Χακάν Σουκούρ.

Ποδοσφαιρική καριέρα

Γεννήθηκε το 1925 στην Κωνσταντινούπολη από πατέρα Έλληνα ψαρά και μητέρα Τουρκάλα και είχε άλλα δέκα αδέρφια. Άρχισε την ποδοσφαιρική του καριέρα στην Τακσίμσπορ, μια συνοικιακή ομάδα της Πόλης. Το 1947 πήρε μεταγραφή στη Φενερμπαχτσέ κι αμέσως άρχισε να διακρίνεται το ταλέντο του. Το 1951 πήρε μεταγραφή στην ιταλική Φιορεντίνα, ο πρώτος ποδοσφαιριστής από την Τουρκία που πέτυχε κάτι παρόμοιο. Την επόμενη χρονιά αγωνίστηκε στη γαλλική Νις.

Έπειτα επέστρεψε στη Φενερμπαχτσέ, με την οποία αγωνίστηκε σχεδόν ως το τέλος της καριέρας του. Μέχρι σήμερα είναι ο δεύτερος σε συμμετοχές ποδοσφαιριστής της ομάδας. Με τη Φενέρ κατέκτησε δυο πρωταθλήματα Κωνσταντινούπολης κι από το 1959 που ιδρύθηκε η εθνική κατηγορία (Turkish League) τρεις εθνικούς τίτλους (1959, 1961, 1964). Αν και αγωνίστηκε μόνο σε έξι πρωταθλήματα παραμένει ως τώρα ο τρίτος σε συμμετοχές (151) και γκολ (74) παίκτης της ομάδας.

Συνολικά με τη Φενερμπαχτσέ από το 1947 ως το 1964 αγωνίστηκε σε 615 ματς σκοράροντας 423 γκολ. Μάλιστα το 1953-54 αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος.

Αγωνίστηκε 50 φορές στην τουρκική εθνική ομάδα, αν και επισήμως αναφέρονται 46 συμμετοχές, τις 9 ως αρχηγός. Έπαιξε στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1954 σκοράροντας δύο γκολ κι επιλέχτηκε στη Μικτή Κόσμου. Συνολικά πέτυχε 20 γκολ με την εθνική ομάδα και μέχρι σήμερα είναι ο δεύτερος σκόρερ της όλων των εποχών. Παράλληλα υπήρξε ο πρώτος ποδοσφαιριστής της Τουρκίας που τιμήθηκε με το “Χρυσό μετάλλιο” της τουρκικής ομοσπονδίας.

Όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο, εργάστηκε ως προπονητής. Αρχικά στην Αθήνα στο Αιγάλεω το 1965 κι έπειτα στη Νότια Αφρική και στη Σούπερσπορτ Γιουνάιτεντ του Γιοχάνεσμπουργκ. Το 1967 επέστρεψε στην Τουρκία, όπου δούλεψε διαδοχικά σε Σαμσουνσπόρ, Ορντούσπορ, Μερσίνη Ιντμανγιουρντού και Μπολούσπορ, ως το 1970 οπότε αποσύρθηκε.

Στην ΑΕΚ

Το 1964 πήρε μεταγραφή στην ΑΕΚ αν και ήταν ήδη 39 ετών. Όμως, πρόλαβε να αγωνιστεί μόνο σε πέντε ματς σκοράροντας δύο γκολ. Τραυματίστηκε σε έναν αγώνα με τον Ηρακλή και αναγκάστηκε να τερματίσει την καριέρα του.

Ήρθε στην ΑΕΚ χάρη στην πονηριά του τότε προέδρου Κλεάνθη Μαρόπουλου. «Μία φορά, τον καιρό που έπαιζε στην ΑΕΚ ο Μαρόπουλος και ο Ξένος, κερδίσαμε 6-0 και εγώ έβαλα τα τέσσερα γκολ» θυμάται ο Λευτέρης.

«Στο Σαρίφ έβαλα και τα δύο στο 2-0. Ο Μαρόπουλος ήταν καλός άνθρωπος και αγαπούσε πολύ την ΑΕΚ. Αλλά και τότε η ΑΕΚ δεν είχε λεφτά. Μου είχε πει ο Μαρόπουλος “έλα Λευτεράκι, βάλε εδώ μία υπογραφή να την έχω ως ενθύμιο, αφού μας βάζεις πολλά γκολ” και εγώ την έβαλα. Ούτε κοίταξα. Θυμάμαι μόνο πως ήταν σε ένα μπλε χαρτί. Τότε εγώ ήμουν προπονητής στο Αιγάλεω. Είχαμε βρει πολλά νέα παιδιά και δημιουργούσαμε ωραία ομάδα. Τη δεύτερη μέρα, δίνει μία είδηση ο Μαρόπουλος στην εφημερίδα και λέει: “να κάνει όνειρα ο Λευτέρης ότι θα παραμείνει στο Αιγάλεω. Έχει υπογράψει συμβόλαιο με την ΑΕΚ”. Η υπογραφή που είχα βάλει δεν ήταν για αυτόγραφο, αλλά για συμβόλαιο».

Πριν σταματήσει την καριέρα του πρόλαβε να αντιμετωπίσει και πάλι την ΑΕΚ. «Θυμάμαι είχα έρθει ως παίκτης της Φενερμπαχτσέ στην Νέα Φιλαδέλφεια και παίξαμε φιλικό με την ΑΕΚ. Τότε ήμουν πολύ μεγάλος, 46 ετών. Χάσαμε. Έχασα και ένα πέναλτι. Στην καριέρα μου με τη Φενέρ, σε διάστημα 20 ετών έχασα τρία πέναλτι. Ένα στο Μπεσίκτας, ένα σε ευρωπαϊκή αναμέτρηση και ένα στην ΑΕΚ. Στην ΑΕΚ, όμως, ήξεραν τα δικά μου κόλπα. Ο Σεραφείδης ήταν συμπαίκτης μου και γνώριζε πώς εκτελούσα τα πέναλτι».

Ζωντανός θρύλος

Ο Λεφτέρ, όπως τον αποκαλούσαν οι Τούρκοι, είχε το παρατσούκλι «ordinaryus», δηλαδή προφέσορας, διότι είχε άνεση στο σκοράρισμα και σχεδόν πάντα εύρισκε τα δίκτυα με σιγουριά. Λέγεται ότι δεν είχε χάσει ποτέ πέναλτι. Το όνομά του είναι θρύλος μεταξύ των οπαδών της Φενερμπαχτσέ, οι οποίοι ακόμα τραγουδούν το σύνθημα «’Ver LeftereYazsinDeftere» που σημαίνει «Δες το Λεύτερη, θα γράψει στο τεφτέρι», δηλαδή «Μη χάνεις το Λευτέρη από τα μάτια σου, διότι θα σκοράρει».

Ο Λευτέρης μετείχε στην ομάδα της εθνικής Τουρκίας που είχε καταφέρει να νικήσει τη θρυλική ουγγρική ομάδα του Φέρεντς Πούσκας το 1956 με 3-1.

Μάλιστα, είχε σημειώσει δύο γκολ. Μετά το ματς οι Ούγγροι παραδέχτηκαν την ανωτερότητα των αντιπάλων τους λέγοντας πως αν η Τουρκία είχε παίξει έτσι και το 1954 στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, θα είχε σίγουρα τερματίσει στην τετράδα.

Σήμερα ζει στο νησί Πρίγκηπος (Büyükada), το μεγαλύτερο των Πριγκιποννήσων όπου ένας δρόμος φέρει το όνομά του. Δρόμος με το όνομά του υπάρχει και στην Κωνσταντινούπολη, «Λευτέρ Φενέρμπαχτσε Σοκάκι».

Η Αθήνα, βέβαια, έχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του. «Έχω τις καλύτερες αναμνήσεις Έρχομαι κάθε χρόνο στην Αθήνα και μένω για ένα-δύο μήνες».

LINK: http://pounasetora.blogs.sportnet.gr/archives/250