Ορατός τοίχος
Η ΑΕΚ είχε απεγνωσμένη ανάγκη «ένα ματς κοντά» στο κάζο της Λευκωσίας, για να το ξεπεράσει. Και, μαζί, να ξεπληρώσει (σε ψυχικό κόστος) όλα τα νωπά…προηγούμενα. Της Ομόνοιας, του Ντέμη, του Ριβάλντο. Το ματς, η ΑΕΚ το είχε. Την Κυριακή (31/08) το βράδυ, και τι καλύτερο, όχι με τον Θρασύβουλο ή τον Πανθρακικό αλλά με τον λουσάτο Παναθηναϊκό... αυτοπροσώπως. Το χρησιμοποίησε επ’ ωφελεία (της). Ο Παναθηναϊκός πλήρωσε τον συσσωρευμένο κίτρινο λογαριασμό. Λεφτά έχει. Δεν είναι πρόβλημα. Και χρόνο έχει. Για να ολοκληρωθεί η διαδικασία δοκιμασίας του εύρους του ρόστερ που, προφανώς, ακόμη εξελίσσεται. Ωστε να παρουσιάσει, κάποια στιγμή, το τελικό απόσταγμα.
Στην πρεμιέρα, πάντοτε συμφέρει να παίζεις (δίχως τη must-win πίεση της έδρας, δηλαδή) εκτός έδρας. Το είδαμε, ήδη, σε μερικά μέτωπα της πρώτης αγωνιστικής. Ενα 24ωρο απ’ τη δημοσίευση (στην «Εξέδρα») της… άγριας επιθυμίας του να κάνουν οι στρατιώτες του το κοινό στο Ολυμπιακό Στάδιο να σιωπήσει, ή (αυτό δεν το είπε) και να πλακωθούν, οι ΑΕΚτσήδες, μεταξύ τους, ο Τεν Κάτε «πέταξε» ένα ντέρμπι, πειραματιζόμενος. Δεν είναι καταστροφικό. Είναι, μονάχα, η χαμένη ευκαιρία της εκτόξευσης με την εκκίνηση. Οι Πράσινοι είχαν όλα τα δεδομένα δικά τους. Τα πούλησαν, μισοτιμής. Πού είναι ο στόπερ «επιπέδου Ζιλμπέρτο Σίλβα»; Ο Εντίνιο δεν τον είδε, ούτε ο Μπλάνκο με τον Σκόκο τον είδαν, πουθενά.
Απέναντι στον πραγματικό Ζιλμπέρτο Σίλβα, δε, εμείς είδαμε ένα 20χρονο παλικαράκι να παίζει… σαν Ζιλμπέρτο Σίλβα. Ορατός τοίχος. Ο Βασίλης Πλιάτσικας στην Αυστρία κέρδισε τη μάχη της προετοιμασίας. Να μη τον δώσουν δανεικό. Να τον κρατήσουν, όπως δεν κράτησαν τον Κονέ ή όπως δεν θέλουν να κρατήσουν τον Ενσαλίβα. Την κέρδισε. Την Κυριακή, κέρδισε και τη μάχη της ενδεκάδας. Μπροστά στα μάτια του θεατή Ριβάλντο. Μπροστά στα μάτια του Μουρίνιο. Μπροστά και στου Ρεχάγκελ. Ωραίο πάλκο.
Ο Πλιάτσικας ήταν η προσωποποίηση της επιθυμίας της ΑΕΚ, να μην πεθάνει προτού καν προλάβει να γεννηθεί. Η επιθυμία σκληραγώγησε, και γιγάντωσε, την Ενωση. Ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε λαπαδιασμένος απ’ τη χλιδή. Καθοδηγούμενος από ένα μάλλον υπερφίαλο κόουτς, που πίστευε πως αυτό το ματς θα μπορούσε να το πάρει στελεχώνοντας την πράσινη ενδεκάδα… ακόμη και με ανήλικα μειράκια απ’ το Toekomst. Το φυτώριο του Αγιαξ.
Η ΑΕΚ είχε απεγνωσμένη ανάγκη «ένα ματς κοντά» στο κάζο της Λευκωσίας, για να το ξεπεράσει. Και, μαζί, να ξεπληρώσει (σε ψυχικό κόστος) όλα τα νωπά…προηγούμενα. Της Ομόνοιας, του Ντέμη, του Ριβάλντο. Το ματς, η ΑΕΚ το είχε. Την Κυριακή (31/08) το βράδυ, και τι καλύτερο, όχι με τον Θρασύβουλο ή τον Πανθρακικό αλλά με τον λουσάτο Παναθηναϊκό... αυτοπροσώπως. Το χρησιμοποίησε επ’ ωφελεία (της). Ο Παναθηναϊκός πλήρωσε τον συσσωρευμένο κίτρινο λογαριασμό. Λεφτά έχει. Δεν είναι πρόβλημα. Και χρόνο έχει. Για να ολοκληρωθεί η διαδικασία δοκιμασίας του εύρους του ρόστερ που, προφανώς, ακόμη εξελίσσεται. Ωστε να παρουσιάσει, κάποια στιγμή, το τελικό απόσταγμα.
Στην πρεμιέρα, πάντοτε συμφέρει να παίζεις (δίχως τη must-win πίεση της έδρας, δηλαδή) εκτός έδρας. Το είδαμε, ήδη, σε μερικά μέτωπα της πρώτης αγωνιστικής. Ενα 24ωρο απ’ τη δημοσίευση (στην «Εξέδρα») της… άγριας επιθυμίας του να κάνουν οι στρατιώτες του το κοινό στο Ολυμπιακό Στάδιο να σιωπήσει, ή (αυτό δεν το είπε) και να πλακωθούν, οι ΑΕΚτσήδες, μεταξύ τους, ο Τεν Κάτε «πέταξε» ένα ντέρμπι, πειραματιζόμενος. Δεν είναι καταστροφικό. Είναι, μονάχα, η χαμένη ευκαιρία της εκτόξευσης με την εκκίνηση. Οι Πράσινοι είχαν όλα τα δεδομένα δικά τους. Τα πούλησαν, μισοτιμής. Πού είναι ο στόπερ «επιπέδου Ζιλμπέρτο Σίλβα»; Ο Εντίνιο δεν τον είδε, ούτε ο Μπλάνκο με τον Σκόκο τον είδαν, πουθενά.
Απέναντι στον πραγματικό Ζιλμπέρτο Σίλβα, δε, εμείς είδαμε ένα 20χρονο παλικαράκι να παίζει… σαν Ζιλμπέρτο Σίλβα. Ορατός τοίχος. Ο Βασίλης Πλιάτσικας στην Αυστρία κέρδισε τη μάχη της προετοιμασίας. Να μη τον δώσουν δανεικό. Να τον κρατήσουν, όπως δεν κράτησαν τον Κονέ ή όπως δεν θέλουν να κρατήσουν τον Ενσαλίβα. Την κέρδισε. Την Κυριακή, κέρδισε και τη μάχη της ενδεκάδας. Μπροστά στα μάτια του θεατή Ριβάλντο. Μπροστά στα μάτια του Μουρίνιο. Μπροστά και στου Ρεχάγκελ. Ωραίο πάλκο.
Ο Πλιάτσικας ήταν η προσωποποίηση της επιθυμίας της ΑΕΚ, να μην πεθάνει προτού καν προλάβει να γεννηθεί. Η επιθυμία σκληραγώγησε, και γιγάντωσε, την Ενωση. Ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε λαπαδιασμένος απ’ τη χλιδή. Καθοδηγούμενος από ένα μάλλον υπερφίαλο κόουτς, που πίστευε πως αυτό το ματς θα μπορούσε να το πάρει στελεχώνοντας την πράσινη ενδεκάδα… ακόμη και με ανήλικα μειράκια απ’ το Toekomst. Το φυτώριο του Αγιαξ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου