ΣΑΝ ΠΑΛΙΟ ΣΙΝΕΜΑ - ΑΕΚ 1971

ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΛΕΒΙΔΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΙΣΕ ΤΗΝ ΑΕΚ ΤΗΝ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 70, ΑΠΟ ΤΟ SITE ΤΟΥ ARRENA RADIO 89,2 :

Το καλοκαίρι του 1971 ήταν ένα ορόσημο ζωής, καθώς οικογενειακά μετακομίσαμε στην Αθήνα από το Καρλόβασι της Σάμου. Ήταν και ορόσημο ζωής αθλητικής και οπαδικής. Μέχρι τότε η επαφή μου με τη μεγάλη λατρεία μου –το ποδόσφαιρο- ήταν ο Άρης και ο Πυθαγόρας, οι δυο ομάδες που υπήρχαν τότε στο Καρλόβασι. Η σχέση με το γήπεδο ήταν το γήπεδο του Γυμνασίου Καρλοβασίου. Το πρωτάθλημα και τις ομαδες του τις γνωρίζαμε όλα τα παιδιά από το ραδιόφωνο και τις 3 τηλεοράσεις που υπήρχαν τότε.

Τα αστέρια του ποδοσφαίρου τα μαθαίναμε από τα χαρτάκια μέσα στα μπισκότα… Ρουλια, Παπαϊωαννου, Σιδέρης, Δομάζος, Μποτίνος, Πομώνης, Καραφέσκος, Χαίτας, Κούδας, Σπυρίδων, Μπατάκης, Γαϊτάνος, Δειμέζης, Κούβας, Δαβουρλής, Αντωνιάδης, Καμάρας, Τόσκας, Σκευοφύλαξ, Γιούτσος, Κρητικόπουλος, Λυκουρίνος και τόσοι άλλοι. Δύσκολο χαρτάκι ήταν ο Παπασίκας του Πανιωνίου.

Μόλις ανοίξαμε και τα τελευταία μας κιβώτια της μετακόμισης στο Παγκράτι Δεν με ένοιαζε πλέον τίποτε άλλο, ούτε καν σε ποιο σχολείο θα πήγαινα Γυμνάσιο, αλλά πότε θα με πήγαινε στο γήπεδο ο θείος μου. Όχι σε οποιοδήποτε γήπεδο, αλλά στο γηπεδο της ΑΕΚ. Αυτός ο θείος με είχε μπολιάσει με το μικρόβιο, πείθοντας με και εξηγώντας ταυτόχρονα, γιατί έπρεπε να γίνω οπαδός της ΑΕΚ. Έτσι σ’ αυτόν έτρεξα κι εγώ εκείνο το πολύ ζεστό Κυριακάτικο μεσημέρι του Σεπτέμβρη του 1971 και τον παρακάλεσα να μας πάει μαζί με τον ξάδερφο μου στο γηπεδο. «Θέλω γήπεδο» του είπα.

Το λεωφορείο που περνούσε από την Πατησίων έγραφε «Νέα Σμύρνη - Νέα Φιλαδέλφεια», μάρκας SCANIA, πρωτόγνωρες εμπειρίες και εικόνες για ‘μένα. Όμως μια εικόνα δεν θα φύγει ποτέ από το μυαλό μου: το καταπράσινο χόρτο της Νέας Φιλαδέλφειας (δεν είχα ξαναδεί ποτέ πριν γήπεδο με χόρτο). Η ζέστη αφόρητη, πορτοκαλάδες στα στρογγυλά πλαστικά μπουκαλάκια, τα καπελάκια από πλαστικό με χάρτινο τον γείσο είχαν γίνει ένα με το κεφάλι μας από την ζέστη.

Οι ομάδες δεν άργησαν να βγουν. Από την καταπακτή βγήκε πρώτος ντυμένος στα ολόλευκα ο ΠΑΟΚ και τον Κούδα ακολουθούσε ο Σαβουλίδης, ο Σαράφης, ο Αποστολίδης........... ώσπου τα παιδιά που μάζευαν τις μπάλες ντυμένα με μαύρες φόρμες, που έγραφαν «ούζο 12», έκαναν νόημα ότι βγαίνει η ΑΕΚ. Κι εμείς από την θύρα 21 είχαμε στο πιάτο το θέαμα. Πόσο μικρό φάνταζε το δεκάδραχμο που πληρώσαμε για μαθητικό εισιτήριο μπροστά στα όσα βλέπαμε.

Το κοντοκουρεμένο κεφαλάκι του Μίμη Παπαϊωάννου βγήκε πρώτο. Έτσι ξεκίνησε η ΑΕΚ το πρωτάθλημα του 71-72 . Οι Κωνσταντινίδης, Τριανταφύλλου, Θεοδωρίδης, Κεφαλίδης, Λαβαρίδης, Καραφέσκος, Βεντούρης, Νικολαϊδης και Πομώνης ακολούθησαν τον Μίμη μέσα στο γήπεδο. Το πρώτο αξιόλογο σουτ στο 4’ με τον Παπαϊωαννου, ευκαιρία με τον Σπύρο Πομώνη στο 10’, ευκαιρία όμως και ο ΠΑΟΚ με τον Κούλη Αποστολίδη μετά από πάσα του μεγάλου Κούδα.

Όλα τα χαρτάκια της συλλογής μου, έτρεχαν μπροστά μου. Ποτέ δεν θα ξεχάσω την ανείπωτη εκείνη χαρά, που έκανε την ηλίαση που έπαθα, ασήμαντη λεπτομέρεια. Εκεί μαζί με τον ξάδερφο μου, δεν πιστεύαμε στα μάτια μας κι ο θειος μου καμάρωνε. Είχε φυτέψει τον σπόρο του ΑΕΚτζή...

Στο Β’ ημίχρονο μπήκε αλλαγή ο Καχρής, πάσα στον Βεντούρη, κεραυνός και στο 78’ το 1-0 μπροστά μας, στη θύρα 21, ήταν γεγονός. Ο Σαββουλίδης μάζεψε τη μπάλα από τα δίχτυα του. Η ΑΕΚ κέρδισε 1-0. Από τότε πέρασαν 38 χρόνια, είναι όμως εκείνη η μέρα στη μνήμη μου σαν να ήταν χθες, μόνο που το γηπεδο, δεν υπάρχει πια........... δεν υπάρχει κι ο θείος Μανώλης όμως, που το 1994 όντας χτυπημένος από καρκίνο στο Λαϊκό Νοσοκομείο ένα Κυριακάτικο πρωί μου είπε «θέλω γηπεδο» «θα με πας»?..........

LINK: http://www.arrenaradio.com/index.php/site/article/cinema/