1983 - ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΤΗΣ ΕΦΗΒΕΙΑΣ ΜΑΣ

ΕΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ AΠΟ ΤΟ http://www.aek365.gr ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΤΗΣ ΑΕΚ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ ΤΟΥ 1983 ΣΤΟ ΝΕΟΚΤΙΣΤΟ ΤΟΤΕ ΟΑΚΑ ΜΕ ΤΗ ΝΙΚΗ 2-0 ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΑΟΚ ΤΟΥ ΚΟΥΔΑ:

To κύπελλο της εφηβείας μας...
Πέρασαν κιόλας 26 ολόκληρα χρόνια κι εμένα μου φαίνεται σαν χθες... Η αλήθεια είναι ότι οι μνήμες από την εφηβεία είναι πάντα πιο έντονες κι ας μεσολαβεί μεγαλύτερο διάστημα. Σαν σήμερα ήταν που το ΟΑΚΑ είχε βάλει τα γιορτινά του για να υποδεχθεί τον πρώτο του τελικό και συγχρόνως τον πρώτο ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ δύο ελληνικών ομάδων. Περίεργο το πώς αλλάζουν οι καιροί. Στις 29 Ιουνίου του 1983 η ποδοσφαιρική σεζόν δεν είχε ακόμα τελειώσει και σήμερα 26 χρόνια μετά ξεκινάνε οι προπονήσεις της επόμενης!
Η ΑΕΚάρα λοιπόν έδινε την μάχη της κόντρα στον πολύ δυνατό ΠΑΟΚ της εποχής, που στο πρωτάθλημα εκείνης της χρονιάς μας είχε διασύρει με 5-0 στην Τούμπα και είχε κάνει υγιεινό περίπατο στην Κόρινθο (αφού η έδρα μας ήταν τιμωρημένη) κερδίζοντάς μας με 1-3. Ίσως από εκεί ορμώμενος ο προπονητής του Χάινς Χέερ δήλωνε πριν τον τελικό πως υπάρχουν ομάδες που χαίρεσαι να τις αντιμετωπίζεις και η ΑΕΚ είναι μία από αυτές. Αλαζονικές δηλώσεις είχε κάνει και ο Γιώργος Κωστίκος που σε ερώτηση που του έγινε αν θα επηρεαστούν οι παίκτες του ΠΑΟΚ παίζοντας μπροστά στο κοινό της ΑΕΚ, είχε απαντήσει ότι δεν θεωρεί πως η Ένωση έχει τόσο κόσμο που θα μπορούσε να γεμίσει το στάδιο και πως οι εκδρομείς από την Θεσσαλονίκη θα ακούγονται περισσότερο!
Και οι δύο το βράδυ του τελικού πήραν σκληρή απάντηση...Τέλος Ιουνίου και η ζέστη ήταν έντονη αλλά οι 70 χιλιάδες ενωσίτες που κατέκλυσαν το Ολυμπιακό στάδιο έκαναν την ατμόσφαιρα καυτή. Υπήρχαν στιγμές που κι εμείς οι ίδιοι χαζεύαμε με τον όγκο και το πάθος του κόσμου μας που έκανε τους 5000 περίπου ΠΑΟΚτζήδες να φαίνονται σταγόνα σε έναν κατακίτρινο ωκεανό. Παρών στις κερκίδες κι ο Ντούσαν Μπάγεβιτς στα πρώτα του βήματα ως προπονητής, που είχε ταξιδέψει από το Μόσταρ για να δει την ΑΕΚ να σηκώνει το κύπελλο.
Το στάδιο αληθινό στολίδι, φάνταζε στα μάτια μας εξωπραγματικό σε σχέση με τα υπόλοιπα ελληνικά γήπεδα που ξέραμε. Τα καρεκλάκια, τα δύο διαζώματα, ακόμα και τα matrix της εποχής θυμάμαι πόσο εντύπωση μας είχαν κάνει.Ο αξεπέραστος Θωμάς Μαύρος, ο θεός της δικής μας γενιάς, είχε πάρει προσωπικά το κύπελλο, αφού με δικά του γκολ είχε πετάξει έξω Ολυμπιακό και Ηρακλή σε προημιτελικό και ημιτελικό αντίστοιχα.Έτσι και στον τελικό, στην πρώτη ουσιαστική μας οργανωμένη επίθεση και ευκαιρία, εκμεταλλεύθηκε την έξυπνη κεφαλιά -πάσα του Κώττη, κρατήθηκε στο όριο προκείμένου να μην βγει οφσάιντ και πλάσαρε ψύχραιμα τον Φορτούλα ανοίγοντας το σκορ και μετατρέποντας παράλληλα τις εξέδρες σε Βεζούβιο.
Η γιορτή είχε αρχίσει, όσο κι αν μοχθούσε να μας την χαλάσει ο Γιώργος ο Κούδας, ο μεγάλος αρχηγός του ΠΑΟΚ που ο ποδοσφαιρικός του εγωισμός δεν μπορούσε να δεχθεί την ήττα στον αγώνα που είχε προαναγγείλει ως τον τελευταίο της τεράστιας ποδοσφαιρικής του καριέρας. Γι αυτό και μετά τον αγώνα είχε ανακαλέσει την απόφασή του αυτή και είχε συνεχίσει έναν χρόνο ακόμα. Όσο κι αν το πάλεψε, οι Αρβανίτης και Αρδίζογλου ήταν σε πολύ μεγάλη βραδιά και μπροστάρηδες στην μάχη και μας κράτησαν όρθιους.
Το υπέροχο δεύτερο γκολ προς το τέλος του αγώνα από τον Βαγγέλη Βλάχο έκρινε οριστικά την έκβαση του τελικού και έδινε την δυνατότητα στον σκόρερ να γίνει ο νεώτερος αρχηγός (μόλις 21 ετών) που σήκωνε το τρόπαιο και στον κόσμο να ξεκινήσει το ξέφρενο πανηγύρι. Αποθεωτική απονομή, γύρος θριάμβου με τον παραδοσιακό τρόπο της εποχής, οι ΠΑΟΚτζήδες αποχώρησαν αφήνοντας χιλιάδες καθίσματα σπασμένα και τα matrix που τόσο εντυπωσιακά έμοιαζαν στα μάτια μας έμειναν να γράφουν το τελικό 2-0. Ο Στέλιος Μανωλάς θα πάει από την χαρά του με τα πόδια από το ΟΑΚΑ στο πατρικό του στο Γαλάτσι, όπως κι εμείς με τον ίδιο τρόπο στο σπίτι μας από την Ομόνοια, αφού κανείς ταξιτζής δεν δεχόταν να μας πάρει έτσι όπως ήμασταν μουσκίδι από τις, καθιερωμένες τότε, βουτιές στο σιντριβάνι.
Δεν ξέρω γιατί, όσα χρόνια και να περάσουν, όσοι ζήσαμε εκείνη την νύχτα θεωρούμε ότι το κύπελλο αυτό (αν και έχουν ακολουθήσει κατακτήσεις με αντιπάλους Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό) είναι αυτό που έχουμε χαρεί περισσότερο.Ίσως γιατί ήταν ο μοναδικός μας τίτλος εκείνη την πέτρινη δεκαετία, ίσως γιατί ήταν μια μαγική βραδιά και μια μεγάλη νίκη αγωνιστική αλλά και κυρίως του κόσμου μας που έδωσε πολλές απαντήσεις. Ίσως τελικά γιατί ήταν ο πρώτος τίτλος της εφηβείας μας και οι στιγμές αυτές είναι στην ζωή κάθε ανθρώπου οι πιο έντονες...
Buffalo Soldier
LINK: http://www.aek365.gr/article.php?id=1366