Σάββατο 31 Μαΐου 2008

Ο ΝΕΣΤΟΡΙΔΗΣ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΣΑΚΝΑΝΤΙ



Ο ΚΩΣΤΑΣ ΝΕΣΤΟΡΙΔΗΣ ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ Ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΠΑΙΧΤΗΣ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΗΠΕΔΑ.

ΓΙΑ ΠΕΝΤΕ ΣΥΝΕΧΗ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΩΤΟΣ ΣΚΟΡΕΡ ΜΕ ΤΗΝ ΦΑΝΕΛΑ ΤΗΣ ΑΕΚ (59,60,61,62,63) !!!

ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΕΙΠΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΕΝΕ ΤΣΑΚΝΑΝΤΙ, ΟΠΩΣ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΚΩΣΤΑΣ ΝΕΣΤΟΡΙΔΗΣ - Ο ΜΑΓΟΣ ΤΗΣ ΜΠΑΛΑΣ" ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΤΣΑΡΟΥ (ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΚΥΡΑ 2008) :

[ Γιένε Τσάκναντι
Ο Τσάκναντι έγινε θρύλος στην ΑΕΚ. Την ανέλαβε το 1962 καιτην έβγαλε πρωταθλήτρια. Έφυγε και ξαναγύρισε το 1966-67 και πήραμε πάλι το πρωτάθλημα.

Μ' αυτόν συνέβαινε ένα περίεργο πράγμα. Μου έλεγε πριν αρχίσει το παιχνίδι: «Σήμερα θα βάλεις δύο γκολ». Κι έβαζα δύο γκολ.Την άλλη Κυριακή μού έλεγε: «Θα έχεις τρεις ευκαιρίες και θα σκοράρεις και στις τρεις». Κι έτσι γινόταν. Ήταν τρομερό. Λες και ταέβλεπε όλα στον ύπνο του. Παίζαμε με αδύνατη ομάδα και μας έλεγε: «Σήμερα είναι δύσκολο το παιχνίδι». Παίζαμε με κάποια γερή,μας έλεγε, «Θα κερδίσετε εύκολα». Όπως τα έλεγε, έτσι γινόντουσαν. Ήταν βέβαια πολύ αυστηρός. Όταν ήρθε στην ΑΕΚ, μου έκανε τη μεγαλύτερη πλάκα. Στο πρώτο δίτερμα στην προπόνηση, μου λέει: «Θα παίξεις με τη δεύτερη ομάδα». Εγώ γέλασα. Aρχίζει το διπλό κι εγώ με τη δεύτερη ομάδα βάζω δύο γκολ. Παρ' όλα αυτά, βγάζει την αποστολή για το παιχνίδι της Κυριακής και δεν με έχει στη δεκαεξάδα. Λέω του διερμηνέα: «Πες του ότι τη Δευτέρα που θα γυρίσετε στην Αθήνα, μην τυχόν και με ψάξει, εγώ δεν ξαναπαίζω».Όταν γύρισε η ομάδα, ο Τσάκναντι πιάνει τον συγχωρεμένο τονΔημήτρη Σεβαστάκη, που ήταν κουμπάρος μας, και του λέει: «Να μου τον φέρεις». Εγώ ανένδοτος. Την άλλη μέρα, ο Σεβαστάκης με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει: «Κώστα, δεν παίρνεις την Ελένη να πάμε να ξεσκάσουμε;» Βγαίνουμε και πάμε στη «Νεράιδα». Καθόμαστε μπροστά μπροστά κι όπως γυρίζω βλέπω λίγο πιο εκεί τον Τσάκναντι με τη γυναίκα του και τον διερμηνέα. Σηκώνομαι και πάω να φύγω. Στέλνει λοιπόν ο Τσάκναντι τον διερμηνέα και μου λέει: «Θέλει να σου μιλήσει». «Ευχαρίστως», του λέω, «ας πει ότι θέλει».«Άκουσε, Κωστα», μου λέει ο Τσάκναντι. «Κάποια μέρα θα σταματήσεις το ποδόσφαιρο. Αν αποφασίσεις να γίνεις προπονητής, το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνεις είναι να πάρεις τον αέρα του ποδοσφαιριστή που είναι ο πρώτος, το μεγάλο όνομα της ομάδας. Έτσι μόνο θα σε υπακούσουν όλοι οι άλλοι. Αν δεν το κάνεις αυτό, δεν θα πετύχεις σαν προπονητής».Βέβαια, εγώ δεν τον άκουσα. Έκανα προπονητής στην ΑΕΚ για 14 παιχνίδια, χωρίς να χάσουμε, αλλά και χωρίς να «κόψω» το κεφάλι του Μαύρου, που ήταν τότε ο καλύτερος. Βέβαια, μετά μου φέρανε τον Σενέκοβιτς και μου είπαν θα είσαι βοηθός του. Εγω τότε πήγαινα στο γήπεδο το μεσημέρι στη μία κι έφευγα το βράδυ, και μάλιστα χωρίς να πληρώνομαι. Μόνο τα ναύλα μου έπαιρνα.

Τέλος πάντων, με τον Τσάκναντι τα βρήκαμε. Μάλιστα, απ' όσα μου είχε πει, σκέφτηκα ότι ίσως είχε δίκιο. Όσο καιρό έμεινε στην ΑΕΚ, μ' είχε συνέχεια δίπλα του. Με συμπαθούσε, με αγάπησε θα έλεγα πάρα πολύ. «Έλα εδώ, γέρο», μου έλεγε. Με φώναζε γέρο γιατί ήμουν ο μεγαλύτερος απ' όλους. Κι όπως είπα, ότι έλεγε έβγαινε στο γήπεδο. Ήταν καταπληκτικός ο άνθρωπος. Μελετούσε την αντίπαλη ομάδα, ήξερε ακριβώς πώς παίζει. Και μας έλεγε με κάθε λεπτομέρεια τι πρέπει να κάνουμε στο γήπεδο. Γι' αυτό και τις δύο φορές που δούλεψε στην ΑΕΚ, πήραμε το πρωτάθλημα. Βέβαια, τηδεύτερη φορά, το 1967-68, εγώ δεν έπαιζα πλέον στην ΑΕΚ. Είχα πάει στην Αυστραλία, αλλά κι εκεί πρωτάθλημα πήρα με την«Ελλάδα» Μελβούρνης.]

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Και ΑΕΚτσης και γκαραζ και Λίβερπουλ χε χε.Πέρασα να υποβάλω τα Σέβη μου