ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΑΛΛΑ ΕΧΑΣΕ Η ΑΕΚ !

ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΕΤΣΕΤΖΟΓΛΟΥ ΑΠΟ ΤΟ www.gazzetta.gr/blogs/ketsetzoglou :

Δεν είναι καθόλου δύσκολο να γράψεις μετά από έναν τέτοιο αγώνα. Τον πιο δραματικό όλων των εποχών. Τον πιο συγκλονιστικό. Δύσκολο είναι να κλείσεις μάτι το βράδυ. Και μετά να ξυπνήσεις νωρίς το πρωί. Γιατί μπορεί να νίκησε το ποδόσφαιρο αλλά έχασε η ΑΕΚ. Και ο τρόπος με τον οποίο έχασε δεν χωνεύεται με τίποτα. Είναι από τα βράδια που η πίκρα είναι ανείπωτη. Που κοιτάς τον ουρανό και αναρωτιέσαι. Από τα πιο γεμάτα σε αισθήματα βράδια που μπορεί να σου χαρίσει κάτι εκτός οικογένειας, αγάπης, φιλίας. Αυτή είναι η μπάλα. Αυτή είναι η ΑΕΚ. Και για αυτό θα πεθάνουμε με αυτήν στην καρδιά μας.
Η διαλυμένη ΑΕΚ των χιλίων προβλημάτων, των επιστολών απόγνωσης, των καυγάδων στα αποδυτήρια, της δίκαιης τέταρτης θέση, του 3,5 – 4 στο στοίχημα έχασε το κύπελλο Ελλάδος από τον αδιαμφισβήτητο πρωταθλητή όταν το είχε αγκαλιάσει. Όλα μπορείς να τα δεχτείς, ακόμη και το 2-0 που έγινε νωρίς και η ΑΕΚ δεν μπόρεσε να το διαχειριστεί στο δεύτερο ημίχρονο με αποτέλεσμα να γίνει 2-2, αλλά το 3-3 στο 96 απλά δεν υπάρχει για μια ομάδα που έχει βάλει το γκολ του θριάμβου στο 90. Πέντε παίκτες της ΑΕΚ έπρεπε να πηδάνε μαζί με τον Ντιόγκο στην γιόμα των 50 μέτρων. Νωρίτερα ο Εντίνιο έπρεπε έστω να την κρατήσει 20 δευτερόλεπτα και όχι να τους τη δώσει αμέσως. Άλλοι πέντε έπρεπε να είναι γύρω από τον Ντέρμπισαϊρ. Δεν μπορεί να διψάς τόσο για έναν τίτλο, να έχεις ξαναγυρίσει παιχνίδι που ήταν δικό σου και το έχανες μέσα από τα χέρια σου και να τρως αυτό το γκολ. Δεν γίνεται. Όλα τα άλλα γίνονται στο ποδόσφαιρο γιατί υπάρχει αντίπαλος που κι αυτός από την πλευρά του έκανε τα δικά του μεγάλα λάθη και είχε τους καλύτερους παίκτες του σε άθλια μέρα. Αλλά αυτό το γκολ δεν το τρως. Εκεί το παιχνίδι έχει λήξει. Από εκεί και πέρα ακόμη και το ότι δεν έγινε το 5-4 στην παράταση τρώγεται. Το δεύτερο ημίχρονο της παράτασης δεν παίχτηκε. Το ότι ο Γεωργέας δεν έβαλε το πέναλτι δεν είναι έκπληξη. Όταν φτάνει η διαδικασία στα 34 πέναλτι τι να πεις και τι να αναλύσεις. Αυτό το γκολ όμως μας στοίχειωσε. Και όσο κι αν νίκησε το ποδόσφαιρο εγώ έχω «πεθάνει». Από την στεναχώρια κι από τα νεύρα μου για όλους που ήταν μέσα στο γήπεδο από το 91 μέχρι το 96.
Κατά τα άλλα χθες κατέρρευσαν οι μύθοι. Κι ελπίζω πράγματι να ξημερώνει μια άλλη μέρα για την ΑΕΚ όπως είπε ο πρόεδρος. Για ποια καρδιά πρωταθλητή μιλάμε; Που μπολιάστηκε με τον πρωταθλητισμό ο Ντέρμπισαϊρ, που γύρισε τον αγώνα δύο φορές μόνος του; Στην Μπλάκμπερν που έχει να πάρει τίτλο από τότε που ήταν βρέφος; Η σε τρεις μήνες στον ΟΣΦΠ που τον βρήκε ήδη πρωταθλητή; Γιατί οι καρδιές πρωταθλητή του ΟΣΦΠ, οι εθισμένοι με τους τίτλους ήταν ανύπαρκτοι. Ο εκατομμυριούχος Αντωνάκης που εξασφάλισε τα γεράματα του με το 800 ευρώ του Δήμου Κηφισιάς έφαγε τέσσερα γκολ σε τέσσερις ευκαιρίες και θα έτρωγε και πέμπτο από την σέντρα όταν του έφυγε η μπάλα μέσα από τα χέρια. Ο υπερπρωταθλητής Τζόλε χτύπησε χειρότερο πέναλτι κι από τον Γεωργέα όταν η μπάλα έκαιγε. Ο Ντιόγκο δεν έκανε ούτε μία τελική προσπάθεια σε 120 λεπτά. Ο Αντζας έγινε παιχνιδάκι για τους επιθετικούς της ΑΕΚ και στα πέναλτι πήγε μέχρι την μπάλα, έφυγε από φόβο μπροστά στον Σάχα και όταν δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς του έδωσε την μπάλα στα χέρια. Ο Γκαλέτι στον κανονικό αγώνα έκανε μία καλή σέντρα.
Ποιος από τους παίκτες του ΟΣΦΠ, της ποιότητας και των γεννημένων πρωταθλητών έχει δει έστω στον ύπνο του τα γκολ του Σκόκο; Ποιο σέντερ φορ στην Ελλάδα και πόσοι στην Ευρώπη έχουν 2 στα 2 σε 8 λεπτά σε τέτοιο αγώνα όπως ο μεγάλος Μπλάνκο; Ποιος πλησιάζει τον Κυριάκο σε αξία και γενναιότητα; Κι όμως σε έναν αγώνα που έληξε 4-4 και χρειάστηκε 34 πέναλτι (!!!) για να κριθεί διαβάζουμε και ακούμε παντού για την καρδιά του πρωταθλητή, χάρη σε ένα πράγματι γενναίο παιδί από την Αγγλία που ίσως δεν τον ξαναδούμε ποτέ στην Ελλάδα, και για την ποιότητα που κάνει την διαφορά. Ποια ποιότητα έκανε την διαφορά στο 3-3; Η γιόμα του Τοροσίδη ή η κεφαλιά με κλειστά μάτια του Ντιόγκο; Αντίθετα η ποιότητα του Σκόκο έκανε το 3-2 σε ένα σημείο που οι περισσότεροι περιμέναμε σαν λύτρωση το τελευταίο σφύριγμα του κανονικού αγώνα και κανείς δεν θα στοιχημάτιζε πως αν έμπαινε τρίτο γκολ θα το έβαζε η ΑΕΚ. Πάμε να το πιστέψουμε κι εμείς τελικά πως ο ΟΣΦΠ έχει τόσο μεγάλη διαφορά. Κι όμως δεν έχει και φάνηκε χθες στο φινάλε μιας σαιζόν που ήταν καλύτερος συνολικά από την ΑΕΚ που διαλύθηκε από τον πρώην πρόεδρο και τον πρώην προπονητή μήνες πριν, αμέσως μετά την σαιζόν που τερμάτισε πρώτη και ήρθε… δεύτερη διαλύοντας τον χάρτινο πρωταθλητή με τεσσάρα από το 68ο λεπτό.
Κι όμως αυτή η ΑΕΚ έχει 6-7 παίκτες που μπορούν άνετα να σταθούν σε μια ομάδα πρωταθλήτρια και να κάνουν, οι περισσότεροι, την διαφορά. Εχει έναν προπονητή που με τα καλά και τα άσχημα του, είναι προπονητής. Εχει έναν κόσμο που άλλες ομάδες με τόσο μεγάλη αποχή από τίτλους θα… πλήρωναν για να τον έχουν στο πλευρό τους. Χθες ήθελε απλά σοβαρότητα για ένα λεπτό για να πάρει το κύπελλο. Δεν την είχε και έχασε έτσι όπως έχασε. Και αν κέρδιζε δεν θα άλλαζε την ιστορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου όπως έκανε μια τέτοια βραδιά του 89 στο ίδιο γήπεδο. Εικοσι χρόνια μετά αυτό που χρειάζεται η ΑΕΚ καταρχάς για να μην μείνει πίσω και στη συνέχεια για να περάσει μπροστά είναι έναν διοικητικό ηγέτη. Μια διοίκηση με όραμα και βέβαια χρήματα για να το υλοποιήσει. Μια διοίκηση που να μπορεί να κοιτάξει στα μάτια το καθεστώς του Κόκκαλη και που να μην αισθάνεται φτωχή μπροστά στα εκατομμύρια των… δέκα Αμπράμοβιτς. Και δεν υπάρχει χρόνος. Αυτό είναι το κρίσιμο καλοκαίρι. Ο ΟΣΦΠ είναι αυτός που είναι και θα ήταν ακόμη κι αν έχανε χθες. Ο ΠΑΟ όσο γέλιο κι αν προκαλεί με τα εσωτερικά του είναι βέβαιο πως έχει μέλλον γιατί σίγουρα έχει λεφτά. Πολλά. Αυτός ο κόσμος που ήταν χθες στο γήπεδο και τα εκατομμύρια που δεν μπορούσαν να κοιμηθούν και μετά να ξυπνήσουν δικαιούνται μια επόμενη μέρα αντάξια της ομάδας τους και της αγάπης που της έχουν. Πρέπει να φροντίσουν αυτοί που πρέπει να του την δώσουν. Αλλωστε όταν έχεις λύσεις τα προβλήματα των δισέγγονων σου και κανείς πλέον δεν μπορεί να σου στερήσει την επιτυχία σου αυτό που στην πραγματικότητα μένει είναι η δόξα της ζωής. Και δεν πληρώνεται με τίποτα.
Υ.γ1: Ο Κυριάκος έκανε χειρονομίες στο 3-2. Γενικώς και ο τρόπος που παίζει είναι φυσιολογικό να δημιουργεί αντιπάθειες στους αντιπάλους. Σε καμία περίπτωση βέβαια αυτά που έκανε δεν ήταν ανάλογα με αυτά που έκανε ο συμβασιούχος του Δήμου Κηφισιάς, που κάθε χρόνο τρώει τέσσερα, όταν έβαλε το πέναλτι. Όπως λοιπόν ο Κυριάκος δέχεται τις ύβρεις έτσι κι ο Αντωνάκης που στα 32 του έγινε Ολυμπιακάρα μην θυμάται το Euro όταν οι οπαδοί των άλλων ομάδων τον βρίζουν και κάνει παράπονα στις συνεντεύξεις του. Εχει τον σεβασμό που επέλεξε να έχει. Ειπε πως οι Ολυμπιακοί τον αγάπησαν. Ας αφήσει τους άλλους να τον σέβονται όσο του αξίζει.
Υ.γ2: Ευτυχώς δεν θα τιμωρηθεί ο Κυριάκος όπως ο Βλάνταν όταν είχε κάνει το «σσσσσσ» στο 1-3 της Λεωφόρου. Ούτε ο Μπλάνκο επειδή πανηγύρισε έτσι το 1-0 μπροστά στους οπαδούς του ΟΣΦΠ. Κάτι είναι κι αυτό…Υ.γ3: Ο Κάκος απέδειξε πως όταν οι διαιτητές θέλουν μπορούν. Και ανέβασε πολύ ψηλά τον πήχη. Και τον δικό του και των συναδέλφων του.
Υ.γ4: Ο χθεσινός τελικός απέδειξε πως και οι οπαδοί και οι αστυνομικοί όταν θέλουν μπορούν. Απίστευτη ατμόσφαιρα με ελάχιστα έως ανύπαρκτα παρατράγουδα.
Υ.γ5: Οταν έχει γίνει ένα τέτοιο παιχνίδι με αυτή την εξέλιξη και έχει κριθεί στα 34 πέναλτι όσο έμπορος κι αν είσαι πρέπει να βρίσκεις λίγο χώρο σε μια γωνίτσα της πρώτης σελίδας με δυο καλά λόγια και για την άλλη ομάδα του τελικού. Ετσι σαν ένδειξη σεβασμού στα εκατομμύρια που την αγαπάνε και σε όσους απόλαυσαν αυτό το μοναδικό παιχνίδι...

(Ευχαριστώ τον Ashton για το άρθρο του K. Κετσετζόγλου)