ΑΣ ΠΕΡΑ - ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

Το Contra.gr παρουσιάζει τον ΑΣ Πέρα

Ο αθλητικός σύλλογος Πέρα που εδρεύει στην Κωνσταντινούπολη αποτελεί, δίχως αμφιβολία, έναν θρύλο για τον ελληνικό αθλητισμό. Πέρα από γεγονός ότι ακόμα και στις μέρες μας μπορεί να χαρακτηριστεί ως ελληνικός φάρος στην τεράστια, πλέον, Πόλη, ουδείς ξεχνά ότι από τα σπλάχνα του γεννήθηκαν τόσο η ΑΕΚ, όσο και ο ΠΑΟΚ.

Εν έτει 2009, ο Πέρα προσπαθεί να επιβιώσει, παλεύει με τις δυσκολίες αλλά οι άνθρωποί του δεν χάνουν την αισιοδοξία τους. To Contra.gr βρέθηκε στα γραφεία του ιστορικού συλλόγου στην Κωνσταντινούπολη και ξεναγήθηκε στις εγκαταστάσεις του από τον πρόεδρο Δημήτρη Κώτσια. Ο Ελληνας παράγοντας, με τη χαρακτηριστική, βαριά, πολίτικη προφορά του μας εκμυστηρεύτηκε τους φόβους, τις ελπίδες του και τα παράπονά του.

Αποστολή στην Τουρκία: Νίκος Γιαννόπουλος

Kύριε Κώτσια, θα θέλαμε πρώτα απ’ όλα να μας δώσετε μερικά στοιχεία για το σύλλογο....
«O σύλλογος ιδρύθηκε το 1886 από Ρωμιούς της Κωνσταντινούπολης. Μέχρι το 1923 είχε το όνομα Πέρα. Μετά την ίδρυση της τουρκικής δημοκρατίας μαζί με το όνομα της περιοχής αλλάζει και αυτό του συλλόγου και γίνεται Μπέγιογλου Σπορτς. Ο σύλλογος συνεχίζει βέβαια να είναι Ελληνικός και όλα τα μέλη της διοίκησης είμαστε Ρωμιοί. Δυστυχώς στους αθλητές όχι. Λίγοι είναι δικοί μας, οι περισσότεροι είναι ντόπιοι. Εχουμε τμήματα ποδοσφαίρου, βόλεϊ και μπάσκετ σε ερασιτεχνικό επίπεδο και όσο πάμε από εδώ και πέρα».
Γιατί το λέτε αυτό;
«Διότι για το σύλλογό μας δεν ενδιαφέρεται κανείς. Δεν έχουμε τους οικονομικούς πόρους για να ορθοποδήσουμε και να κάνουμε κάτι καλύτερο. Δεν μας ρωτάει κανείς «ρε παιδιά τι γίνεται, πως τα βγάζετε πέρα». Δεν μπορείς να έχεις ανοιχτό σύλλογο χωρίς αθλήματα. Παρά το γεγονός ότι οι ομάδες μας είναι ερασιτεχνικές, έχουν και αυτές τα έξοδά τους».
Τα έσοδά σας ποιά είναι;
«O Θεός μας βοηθάει. Κάνουμε γεύματα, βγάζουμε λαχνούς μεταξύ των μελών, αυτά σε γενικές γραμμές. Αλλα έσοδα δεν έχουμε».
Δεν υπάρχει δηλαδή επιχορήγηση από το τουρκικό κράτος όπως προβλέπεται στην Ελλάδα για τα ερασιτεχνικά σωματεία;
«Όχι».
Εχετε επαφή με τον Πέρα που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα ή με άλλες ομάδες;
«Γνωρίζετε ότι οι ιδρυτές της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ είναι παλιοί αθλητές μας. Οι δύο ομάδες μας επισκέφθηκαν στο περιθώριο του φιλικού αγώνα που είχαν δώσει με τη Γαλατασαράι. Ηρθαν, μας είδαν, τους είδαμε, φάγαμε, ήπιαμε και έφυγαν».
Eίχαμε διαβάσει ότι ο πρώην πρόεδρος της ΠΑΕ ΑΕΚ, Ντέμης Νικολαϊδης είχε υποσχεθεί ότι θα σας στείλει αθλητικό υλικό και τελικά το μόνο που βρήκατε ήταν τρύπιες κάλτσες…
«Σωστό. Τρύπιες κάλτσες και φανελάκια. Πληρώσαμε ένα σωρό χρήματα για τη μεταφορά ενός υλικού μεταχειρισμένου».
Από τον ΠΑΟΚ;
«Τίποτα, δυστυχώς τίποτα. Μας θυμούνται μόνο στις δεξιώσεις. Η όταν έρχεται η ΑΕΚ να γιορτάσει τα 80 χρόνια από την ίδρυσή της. Μόνο όταν μας έχουν ανάγκη. Τα λέμε και τα ξαναλέμε αλλά δεν λέει να αλλάξει τίποτα. Ας έχουν όλοι την υγειά τους…»
Ξέρετε, ο περισσότερος κόσμος στην Ελλάδα δεν γνωρίζει ότι στην Πόλη υπάρχουν ακόμα Ελληνικοί αθλητικοί σύλλογοι…
«Εκτός από τον Πέρα, υπάρχουν και τα Ταταύλα. Γενικά, όποιος θέλει να μάθει κάτι, το μαθαίνει. Υπάρχει, έτσι και αλλιώς, ο Πέρα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Αλλά φαίνεται ότι δεν τους ενδιαφέρει».
Πόσους Ελληνες αθλητές έχετε τώρα;
«Ολοι είναι 220, καμιά 25αριά είναι δικοί μας. Οι Ελληνες της Πόλης αυτήν την ώρα είναι περίπου 2000. Από αυτό το νούμερο, 300 είναι παιδιά που φοιτούν στα Δημοτικά και τα Γυμνάσια. Αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε να τραβήξουμε αυτά τα παιδιά στον αθλητισμό. Υπάρχουν βέβαια άλλα ενδιαφέροντα για τα παιδιά αλλά αυτά τα έχει και ο Τούρκος. Και όμως, ο Τούρκος έρχεται».
Πίσω σας βλέπουμε μία φανέλα της ΑΕΚ…
«Ναι. Την υπέγραψαν όλοι οι παίκτες όταν ήρθαν για να γιορτάσουν τα 80 χρόνια του συλλόγου».
Η τροπαιοθήκη σας είναι πλούσια...
«Πράγματι. Ο σύλλογός μας είναι από τους πρώτους αθλητικούς συλλόγους της Τουρκίας, όχι μόνο της Πόλης. Είχαμε τμήματα ποδηλασίας, χάντμπολ. Το ποδόσφαιρο δεν το γνώριζαν οι Τούρκοι. Από μας το γνώρισαν. Το ποδοσφαιρικό γήπεδό μας ήταν το μόνο στην Πόλη για πολλά χρόνια. Ανεβήκαμε στην Α’ Εθνική, δυστυχώς όμως αυτό έγινε σε παραμονές δύσκολων χρόνων. Μετά ήρθαν τα Σεπτεμβριανά, οι απελάσεις. Μειώθηκε η χρηματοδότηση, η ομάδα έπεσε. Τα γεγονότα του 1955 και του 1964 έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. Τα τρόπαια που βλέπετε, γύρω στα 1000, είναι αυτά που μας κρατάνε ζωντανούς».
Με τα σωματεία της Σμύρνης είχατε επαφή;
«Ναι βέβαια. Εκείνα τα χρόνια στενή επαφή. Εχουν πάει και ομάδες μας στην Ελλαδα για αγώνες. Η ΑΕΚ έκανε προπονήσεις στο γήπεδό μας όταν ήρθε πριν από 25 χρόνια για αγώνα με τουρκική ομάδα».
Οι σχέσεις μας με τους Τούρκους σε ποια επίπεδα βρίσκονται αυτή τη στιγμή; Πόσο έχουν αλλάξει στο πέρασμα των χρόνων;
«Υπάρχουν δύο βασικές περίοδοι. Αυτή πριν τους σεισμούς και αυτή που ακολούθησε μετά. Αλλαξαν πολλά, οι δύο λαοί βοήθησαν ο ένας τον άλλο. Γίναμε ...αδερφάκια. Εχουμε μείνει πάρα πολύ λίγοι και άρχισαν να μας αγαπάνε πάρα πολύ. Το ενδιαφέρον τους περισσεύει πλέον. Πριν τα πράγματα ήταν διαφορετικά, αντιμετωπίζαμε πολλά προβλήματα. Τα πράγματα τώρα είναι ήσυχα».
Όταν οι σχέσεις των δύο κρατών είναι τεταμένες, υπάρχει αντίκτυπος της συμπεριφοράς των Τούρκων απέναντί σας;
«Όχι, γιατί εμάς πλέον μας βλέπουν σαν δικούς τους. Αυτοί που έχουν μείνει εδώ είναι οι πιο θαρραλέοι. Κανείς δεν μας δένει εδώ, κανείς δεν μας λέει δεν μπορείς να φύγεις, δεν μπορείς να πουλήσεις τα ακίνητά σου. Είμαστε ελεύθεροι, θέλουμε και μένουμε. Αυτή είναι η πόλη που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε, εδώ έχουμε θάψει τους νεκρούς μας. Εχουμε παιδιά, συνεχίζεται η ζωή. Από αυτούς που έχουν μείνει, ελάχιστοι επιθυμούν να φύγουν».
To μέλλον του συλλόγου πως το βλέπετε;
«Eτσι όπως είμαστε, θα πορευτούμε για μερικά χρόνια ακόμα. Τα έξοδα είναι περισσότερα από τα έσοδα. Ακούγεται σαν ζητιανιά, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Αν δεν βάλουμε χρήματα από την τσέπη μας, το πράγμα δεν προχωράει. Αλλά αγαπάμε αυτό που κάνουμε, είναι το μεράκι μας. Αγαπάμε και τη νεολαία, παρόλο που δεν είναι δική μας. Αλλά να ξέρετε ότι αυτούς που φέρνουμε στο σύλλογο, τους διαλέγουμε. Δεν φέρνουμε τον κάθε τυχόντα».
Εχετε και τη φωτογραφία του Κεμάλ Ατατούρκ…

«Πρέπει να τον έχεις...»

LINK: http://www.contra.gr/Archive/ContraFiles/237028.html